Zoals ik Nepal beleeft heb is het een land van rituelen en van loslaten en met aandacht. Als je uit de hectiek van het westen wilt ontsnappen, ga dan naar Nepal ;) In onze eerste week werden we onverwachts ondergedompeld in het Dashain festival. Dit betekende ook dat alles anders ging dan verwacht, het vrouwenproject en de scholen waren dicht. De kinderen hadden vakantie en er reden geen bussen en taxi's.
Het Dashain festival is van oorsprong een hindoefestival. Families komen bij elkaar om de moedergodin Durga te vereren. Het is ook een groot familiefeest, iedereen zoek elkaar op en op de belangrijkste dag geven de oudere familieleden de jongeren een rode tika.
Met een tika vertel je dat je de ander bescherming en een goed leven wenst door een rode stip op het voorhoofd te drukken, gras of een bloemetje achter je oor of in het haar te doen en wat geld te geven.
Wij vierde Dashain met een van de andere weeshuizen. Op het dak van het VSN gebouw kregen de kinderen ook een tika. Al snel kregen wij ook een tika aangeboden. Een rood tika goedje lag op een bordje, dit nader bestuderend kreeg ik het ineens heel benauwd. Omdat ik wist dat ze ook geiten slachten voor het festival moest ik ineens daar aan denken, rood, bloed en stukjes (...) Dit eerste aanbod sloeg ik af. Ik vroeg me ook af of dat je geen Hindoe moet zijn om een tika te krijgen. Het tika goedje bleek rijst met water en rode tikapoeder te zijn. En je hoeft geen Hindoe te zijn om een tika te ontvangen, het gaat om de intentie, wat je elkaar wenst. De vergelijking met sinderklaas en kerst werd gemaakt, iedereen vier het om het vieren. Het geloof is op de achtergrond geraakt, voor velen niet meer belangrijk. Wel het vieren om de familiebanden aan te halen en te sterken en iedereen het goede te wensen. En aangezien je al snel familie bent, willen ze je graag een tika geven. Wat mooi en fijn gevoel om een tika te krijgen!
.jpg)
De laatste dag verbleven we vlakbij Thamel bij Shiva, Ilse en hun gezin.
Voor vertrek werden we verrast met de rituelen van het Tihar festival ook wel het lichtfestival. Dit is een vrolijk festival voor de kinderen. Op de belangrijkste dag geven broers en zussen elkaar regenboogtika's.
Met aarde en water wordt er een mandala voor het huis met een pad naar binnen geschilderd. Deze wordt versierd met veel kleuren. De kleurige mandala lokken de godin Lakshmi, de godin van de welvaart, naar binnen. Er wordt een pad geschilderd dat in huis doorgaat tot boven aan het trappenhuis. Door (witte)voetstappen aan te brengen kan de god zijn weg goed vinden. S'avonds worden er olielampjes op de mandala gelegd en zijn alle huizen verlicht met lichtjes. Ook wordt er met elkaar heerlijk gegeten.
Vanuit het vliegtuig terug naar huis was dit prachtig te zien, overal lichtjes, zoveel kleur en met zoveel aandacht!!
Photo's with the Sunrise Kids taken by Kalpana. Thanks!
www.hetanderereizen.nl
http://apanga-childrens-home.org/
www.purenepal.com
www.diyonepal.nl
Het Dashain festival is van oorsprong een hindoefestival. Families komen bij elkaar om de moedergodin Durga te vereren. Het is ook een groot familiefeest, iedereen zoek elkaar op en op de belangrijkste dag geven de oudere familieleden de jongeren een rode tika.Met een tika vertel je dat je de ander bescherming en een goed leven wenst door een rode stip op het voorhoofd te drukken, gras of een bloemetje achter je oor of in het haar te doen en wat geld te geven.
Wij vierde Dashain met een van de andere weeshuizen. Op het dak van het VSN gebouw kregen de kinderen ook een tika. Al snel kregen wij ook een tika aangeboden. Een rood tika goedje lag op een bordje, dit nader bestuderend kreeg ik het ineens heel benauwd. Omdat ik wist dat ze ook geiten slachten voor het festival moest ik ineens daar aan denken, rood, bloed en stukjes (...) Dit eerste aanbod sloeg ik af. Ik vroeg me ook af of dat je geen Hindoe moet zijn om een tika te krijgen. Het tika goedje bleek rijst met water en rode tikapoeder te zijn. En je hoeft geen Hindoe te zijn om een tika te ontvangen, het gaat om de intentie, wat je elkaar wenst. De vergelijking met sinderklaas en kerst werd gemaakt, iedereen vier het om het vieren. Het geloof is op de achtergrond geraakt, voor velen niet meer belangrijk. Wel het vieren om de familiebanden aan te halen en te sterken en iedereen het goede te wensen. En aangezien je al snel familie bent, willen ze je graag een tika geven. Wat mooi en fijn gevoel om een tika te krijgen!
Ons gastgezin voor vertrek naar hun familie, we wilden hun graag onze pepernoot laten proeven.
Ook de wagens en motoren kregen een soort tika of werden versiert met bloemen.
De grond werd gezegend voor de bouw. Links op de foto zitten mensen in een kring bij elkaar, de buren en ook wij kijken mee vanaf het dakterras. Rituelen waarmee ze stil staan bij wat er gaat gebeuren en natuurlijk hopen ze dat alles naar wens gaat verlopen.
En dan ons afscheidsritueel van onze Sunrise kids. We stonden op punt om te vertrekken, wilde iedereen een afscheidknuffel geven en dan gaan. We wilden ook op tijd terug zijn om met andere vrijwilligers om nog wat te gaan drinken. Ineens werden er twee stoelen geplaatst en uitgenodigd plaats te gaan nemen. De kinderen gingen in een rij staan en iedereen kwam naar voren om ons een tika te geven, een streep op ons voorhoofd en een bloemetje achter onze oor en in mijn haar. Ze wenste ons bescherming en geluk. Hierna een groet Namasè.
.jpg)
Tot slot kregen we van de aamaa (moeder) van de kinderen (Kalpana een jonge vrouw van 24 jaar die het weeshuis leidt) een witte sjaal om ons heen met de wens een veilige reis terug te gaan. Heel ontroerend en aandoenlijk. Wat mooi om er op deze manier stil bij te staan. Een van de kleinste van het stel was niet aanwezig. Afscheid nemen vond ze, vermoed ik, te moeilijk. Toen we weg gingen zat ze onder aan de trap, we mochten haar nog wel een knuffel geven.
De laatste dag verbleven we vlakbij Thamel bij Shiva, Ilse en hun gezin.
Voor vertrek werden we verrast met de rituelen van het Tihar festival ook wel het lichtfestival. Dit is een vrolijk festival voor de kinderen. Op de belangrijkste dag geven broers en zussen elkaar regenboogtika's.
Met aarde en water wordt er een mandala voor het huis met een pad naar binnen geschilderd. Deze wordt versierd met veel kleuren. De kleurige mandala lokken de godin Lakshmi, de godin van de welvaart, naar binnen. Er wordt een pad geschilderd dat in huis doorgaat tot boven aan het trappenhuis. Door (witte)voetstappen aan te brengen kan de god zijn weg goed vinden. S'avonds worden er olielampjes op de mandala gelegd en zijn alle huizen verlicht met lichtjes. Ook wordt er met elkaar heerlijk gegeten.
Vanuit het vliegtuig terug naar huis was dit prachtig te zien, overal lichtjes, zoveel kleur en met zoveel aandacht!!
www.hetanderereizen.nl
http://apanga-childrens-home.org/
www.purenepal.com
www.diyonepal.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten